Tag Archives: πλατφορμισμός
Το NATO και οι ενδοιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου. Ο ρόλος του ελληνικού κράτους και η στάση μας ως αναρχικοί.
Τα κυρίαρχα μπλοκ εξουσίας και οι παγκόσμιες ανακατατάξεις
Με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αναδείχθηκαν δύο υπερδυνάμεις, οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ, οι οποίες, τα χρόνια που ακολούθησαν, επιδόθηκαν σε μια κούρσα στρατιωτικών εξοπλισμών, παγκόσμιας πολιτικής επιρροής και κρατικών συνασπισμών. Αρχικά δημιουργήθηκε ο Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου(NATO) το 1949, υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ και με τη στήριξη παρηκμασμένων δυνάμεων όπως της Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, στον οποίο έχει προσχωρήσει μέχρι σήμερα σχεδόν το σύνολο των κρατών της “Δύσης”. Το 1957, ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα(ΕΟΚ) σε μια προσπάθεια ολοκλήρωσης της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής, πάντα με τις ευλογίες των ΗΠΑ, οι οποίες πίεζαν, από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τα ευρωπαϊκά κράτη για οικονομική και στρατιωτική συνεργασία για την αντιμετώπιση της κομμουνιστικής απειλής(Σχέδιο Μάρσαλ). Για τη διαχείριση του Σχεδίου Μάρσαλ ιδρύθηκε ένας οργανισμός, ο οποίος το 1961 μετεξελίχθηκε στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης(ΟΟΣΑ) με τη συμμετοχή και μη ευρωπαϊκών κρατών. Continue reading
Χτίζοντας ένα μαζικό αναρχικό κίνημα: το παράδειγμα της CNT στην Ισπανία
των Thabang Sefalala* και Lucien van der Walt (ZACF)
Οι ιδέες του αναρχισμού έχουν συχνά παρεξηγηθεί ή παραγκωνιστεί. Η διάδοση των μελετών, όπως είναι οι: Πολιτική Οικονομία από τα Κάτω του Knowles, Αναρχικοί στην Ισπανική Επανάσταση του Peirats και άλλες, είχαν ως στόχο την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος – και επίσης να δείξουν ότι ο αναρχισμός δεν μπορεί ποτέ να περιοριστεί σε μια ιδεολογία απλώς για να κρατάει τους καθηγητές και τους φοιτητές απασχολημένους στις συζητήσεις περί κοινωνιών. Continue reading
Ο αναρχικός κομμουνισμός της μαζικής γραμμής
Ο Βουλγάρικος Αναρχισμός στα όπλα
Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο αναρχισμός ήταν ήδη περιχαρακωμένος ως μαζικό κίνημα στην Τσεχοσλοβακία, την Ουγγαρία και την Πολωνία – αν και αναρχικοί είχαν ήδη 
δραστηριοποιηθεί στις εξεγέρσεις του 1873 στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη εναντίον της Αυστρο-ουγγρικής κυριαρχίας. Αλλά ήταν πρωταρχικά στη Βουλγαρία και στη γειτονική της Μακεδονία που εμφανίστηκε μια αξιοσημείωτη βάση αναρχικής οργάνωσης, εν μέσω των “παιχνιδιών” μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων της εποχής. Αυτό το κίνημα, το οποίο έχει ελάχιστα (ή και καθόλου) ερευνηθεί και αξιολογηθεί μέχρι σήμερα, όχι μόνο αναμείχθηκε σε αιματηρούς εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και ένοπλη αντίσταση ενάντια στο φασισμό και το σταλινισμό, αλλά ανέπτυξε ένα αξιοσημείωτο πολυποίκιλο και ανθεκτικό μαζικό κίνημα, το οποίο υιοθέτησε την πολυσυζητημένη “Πλατφόρμα” των εξόριστων στο Παρίσι (2) Ουκρανών μαχνοβιτών που την τράβηξε ως μαγνήτης. Για τους λόγους αυτούς, είναι ζωτικής σημασίας το αναγεννημένο αναρχικό κομμουνιστικό κίνημα της νέας χιλιετίας να επανεξετάσει (ή να ανακαλύψει) την κληρονομιά των Βαλκανίων.
Continue reading
Οι Θεμελιώδεις Αρχές του Μπακουνισμού
Ψάχνοντας για νέες ομάδες αναρχικών της Λατινικής Αμερικής, συνέβη να ανακαλύψω ένα έγγραφο που νομίζω ότι είναι σημαντικό. Το “El Anarquismo Revolucionario: origen, evolution y vigencia …” το οποίο γράφτηκε από μια μεξικανική αναρχική ομάδα που ονομάζεται Organizacion Popular Anarquista Revolucionaria (OPAR)1. Συμμετέχουν στις “Θεμελιώδεις Αρχές του Μπακουνισμού”2. Το παρακάτω είναι μια σύντομη παρουσίαση της τάσης αυτής. (Τα Ισπανικά μου δεν είναι κι ότι καλύτερο, να με συγχωρεί το OPAR αν τους παρουσιάζω με λανθασμένο τρόπο ΣτΕ).
Ο Μπακούνιν ανέπτυξε τον επαναστατικό αναρχισμό από τον πρωτο-αναρχισμό του Προυντόν. Τα βασικά στοιχεία του αναρχισμού του Μπακούνιν ήταν η ανάγκη εμφύτευσης του(του Αναρχισμού δηλαδή) στα λαϊκά κινήματα και η οργάνωση της επαναστατικής μειοψηφίας. Αυτό το τελευταίο συνεπαγόταν τη δημιουργία μιας σφιχτής, καλά οργανωμένης, διεθνούς επαναστατικής οργάνωσης. Ο στόχος της επανάστασης ήταν η κατάλυση του καπιταλισμού και του Κράτους και να εισαγάγει αυτό που σήμερα αποκαλούμε Λαϊκή Εξουσία. Continue reading
Επαναστατικός αναρχισμός και πολιτικά κόμματα
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έχει επικρατήσει μια λανθασμένη αντίληψη όσον αφορά τις απόψεις των αναρχικών για τα κόμματα. Στο κείμενο αυτό, ως επαναστάτες αναρχικοί, επιθυμούμε να διευκρινίσουμε λίγο το θέμα.
Θα αρχίσουμε λέγοντας ότι η ιδεολογία μας έχει ρίζες στις φιλοσοφικές και πολιτικές ιδέες του Ρώσου επαναστάτη Μιχαήλ Μπακούνιν. Λέγοντας αυτό, πιστεύουμε ότι, ως μαχητής που θυσιάστηκε για την υπόθεση των εργαζομένων και, επομένως, εχθρός της αστικής καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της κρατικής καταστολής, ο Μπακούνιν κατανόησε τέλεια την ιστορική ανάγκη για ένα επαναστατικό κόμμα το οποίο να αποτελείται από τα αφοσιωμένα εκείνα στοιχεία που θυσιάζονται για την επαναστατική υπόθεση και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της. Continue reading
Αγωνιστική Μειοψηφία: Το Ζήτημα της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
Η ευρύτερη αναρχική παράδοση έχει υποστηρίξει με συνέπεια τη σημασία που έχουν οι ιδέες στην ελευθεριακή και σοσιαλιστική ανοικοδόμηση της κοινωνίας, καθώς και την ανάγκη για μια «θεμελιώδη επαναξιολόγηση των αξιών» και για την αποτίναξη της «αρχής τής εξουσίας» από την καρδιά και το μυαλό των λαϊκών τάξεων¹. Για παράδειγμα, ακόμη και οι εξεγερσιακοί αναρχικοί αντιλαμβάνονταν ένοπλη δράση ως σημαντική κυρίως στο επίπεδο της αφύπνισης. Ο κεντρικός χαρακτήρας των ιδεών είναι χαρακτηριστικό στοιχείο και του αναρχισμού των μαζών, μέσα από την προώθηση μιας επαναστατικής αντικουλτούρας, την έμφαση που έδινε ο Μπακούνιν στον αναρχισμό ως «νέα πίστη», την «επαναστατική φαντασία» που προωθούσε ο Μαλατέστα, το πνευματικό έργο που προσέφεραν προσωπικότητες όπως ο Ρεκλύ, την ιδέα του Φόστερ για την αγωνιστική μειοψηφία κ.ο.κ. Continue reading